Η κοινωνία µοιάζει µ’ έναν ποταµό
που παρασύρει ότι βρει στο πέρασµά του
και δεν γλυτώνει απ’ τον άδικο πνιγµό
ο κάθε άνθρωπος που πέφτει στα νερά του

Ένα ποτάµι είσαι και συ βρε παλιοκοινωνία
που κάνεις κάθε άνθρωπο να ζει στην αγωνιά

Όταν βρεθείς µες στο µεγάλο ποταµό
τίποτα πια δε σε γλυτώνει απ’ την ορµή του
σε βασανίζει και σε σπρώχνει στο χαµό
και σ’ έχει δέσει πια η µοίρα σου µαζί του

Ένα ποτάµι είσαι και συ βρε παλιοκοινωνία
που κάνεις κάθε άνθρωπο να ζει στην αγωνιά

Η κοινωνία µοιάζει µ’ έναν ποταµό
που πότε ήσυχα κυλάει και σε πάει
σ’ ένα ταξίδι που δεν έχει τελειωµό
και ποτέ άγρια στα βάθη σε τραβάει

 

Ένα ποτάµι είσαι και συ βρε παλιοκοινωνία
που κάνεις κάθε άνθρωπο να ζει στην αγωνιά