Η απλούστερη ίσως εκδοχή για το φαινόμενο που θα μπορούσε να περιγραφεί ως Σεγκιά στο συνθετικό έργο του Βασίλη Τσιτσάνη είναι αυτή της θεώρησης ενός αρμονικού περιβάλλοντος Ματζόρε (συγχορδία Ι), του οποίου η τελική κατάληξη στο μελωδικό υλικό πραγματοποιείται στη βαθμίδα ΙΙΙ.

Παράδειγμα:

Γκουβερνάντα / Περδικόπουλος, Δημήτρης [εισαγωγή]

Eδώ η επιλογή της Βάσης πραγματοποιείται σύμφωνα με το αρμονικό υλικό, δηλαδή ταυτίζεται με την τονική της θεμέλιας συγχορδίας.

Στο παράδειγμα που παρατίθεται παραπάνω η μελωδική συμπεριφορά αποτελεί μια "σκληρή" (υπό την έννοια της χρήσης διαστημάτων ημιτονίου και τόνου) εκδοχή ενός σεγκιά 3χόρδου, εναρμονισμένου με μείζονα συγχορδία η οποία θεμελιώνεται μια μεγάλη τρίτη πιο χαμηλά (D) από την τελική κατάληξη του μελωδικού υλικού (F#).

Συνεπώς, το δομικό σχήμα μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:

δομικό σχήμα Σεγκιά

Η δομή απεικονίζει μια διάταξη στην οποία βαρύνουσα θέση καταλαμβάνει η βαθμίδα V (A), όπου θεμελιώνονται διατονικά περιβάλλοντα (δομικές μονάδες ματζόρε, μινόρε κτλ.) και η τελική κατάληξη πραγματοποιείται στη βαθμίδα ΙΙΙ εναρμονισμένη με συγχορδία Ι μείζονα (D).

δομικό σχήμα Σεγκιά - δίφωνο

Ένας επιπλέον λόγος που μας οδηγεί να συν-εξετάσουμε το Σεγκιά με το Ματζόρε είναι η ιδιαίτερα συνήθης δίφωνη υλοποίηση της μελωδίας, κυρίως δε διότι η διφωνία με παράλληλες τρίτες ή έκτες οδηγεί στην συνήχηση των βαθμίδων Ι και ΙΙΙ κατά την κατάληξη.

Σπήλιος Κούνας, Μουσικολόγος