Δεν αγαπώ κανένανε κανέναν δε πονάω
οι φίλοι μου με ρίξανε οι εχθροί μου με μισούνε
οι συγγενείς με βρίζουνε οι ξένοι μ’ αδικούνε

Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ’μαι
δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ ούτε να μ’ αγαπάνε

Όσες φορές συμπόνεσα την ξένη δυστυχία
πληρώθηκα αχάριστα μου γύρισαν την πλάτη
κι αν δεν τους επρολάβαινα θα μου βγαζαν το μάτι

Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ’μαι
δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ ούτε να μ’ αγαπάνε

Και μήπως η αγάπη μου δεν μ’ έκανε να κλάψω
εγώ την ελυπήθηκα την πήρα απ’ την ορφάνια
και κείνη ποδοπάτησε κι αγάπες και στεφάνια

Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ’μαι
δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ ούτε να μ’ αγαπάνε