Το Κοντσερτίνο για κοντραμπάσο με συνοδεία εγχόρδων γράφτηκε το 1998 έπειτα από παρότρυνση του κοντραμπασίστα Χρήστου Κομισόπουλου, στον οποίο και είναι αφιερωμένο. Όπως και στο Κοντσερτίνο για βιόλα που είχε προηγηθεί του Κοντσερτίνου για Κοντραμπάσο, σκοπός του συνθέτη δεν είναι μόνο η δεξιοτεχνική όψη της φόρμας του κοντσέρτου αλλά και η εκφραστική που προσδιορίζει την ειδική θέση του οργάνου γενικότερα στη μουσική.Το πρώτο μέρος ακολουθεί την φόρμα σονάτα η οποία αναπτύσσεται κλασσικά (με εισαγωγή, έκθεση, επεξεργασία, επανέκθεση και coda), βασισμένη σε ένα αρκετά πυκνό αρμονικό υπόβαθρο. Πριν την επανέκθεση παρεμβάλεται μία cadenza. Σύμφωνα με τον Χρήστο Κομισόπουλο, η cadenza "είναι δομημένη με έναν πλούσιο ηχοχρωματικά χαρακτήρα, προσφέροντας τη δυνατότητα στον σολίστα να να χρησιμοποιήσει όλο το εύρος των τονικών υψών του οργάνου, επιδεικνύοντας συγχρόνως την αισθητική του άποψη μέσα από τους διαφορετικούς χαρακτήρες παιξίματος καθώς και ηχοδυναμικών. Η "μουσική προτροπή" από τον γραφόντα ("Mysterioso and energico") έχει τη βάση της στην "πρωτοτυπία" της cadenza όπου η σόλο βιόλα έχει την χαρακτηριστική ιδιότητα του ostinato, η συνοδεία του οποίου προσδίδει μια πανέμορφη ηχοχρωματική συνεργασία μεταξύ των δύο οργάνων καθώς και μία αυστηρά πειθαρχημένη εικόνα στο μουσικό θέμα που αναπτύσσεται στα πρώτα μέτρα της cadenza από το κοντραμπάσο." Το δεύτερο μέρος ακολουθεί τη δομή "θέμα και παραλλαγές", όπου το θέμα είναι το γνωστό παιδικό τραγούδι "τι χαρά, τι χαρά, σκίζει η βαρκα τα νερά". Η επιλογή του τραγουδιού συμβάλλει στον σχηματισμό ενός μειδιάματος, είναι ένα κλείσιμο του ματιού με χιούμορ. Μετά την αρχική παρουσίαση του θέματος ακολουθούν εννέα παραλλαγγές με διάθεση αναζήτησης μελωδικών ρόλων σε διαφορετικά στυλ (Παραλλαγή 1 - Mozart, Παραλλαγή 2 - Brahms, Παραλλαγή 3 - Poulenc, Παραλλαγή 4 - Valse, Παραλλαγή 5 - Tango, Παραλλαγή 6 - Recitativo, Παραλλαγή 7 - Impressionisme, Παραλλαγή 8 - Minimalisme, Παραλλαγή 9 - Neiman), coda και θέμα.