Στον κατάλογο των έργων του Θ. Μόρου συμπεριλαμβάνονται και τα: α) Legende (Θρύλος), έργο 33 και β) Scherzo, έργο 35 (Σεπτέμβριος 1942) για κοντραμπάσοκαι πιάνο. Αντίγραφα των χειρογράφων των έργων και της ενορχήστρωσης του πρώτου έργου, αντίγραφο του καταλόγου και φωτογραφικό υλικό του συνθέτη, μας παραχωρήθηκαν από την κόρη του κα. Καλλιόπη Μόρου – Σαροπούλου που διατηρεί αρχείο. Επίσης, από τους κ.κ. Λάζαρο Σπυρίδη και Αλέξανδρο Τζουμάνη. Συσχετίζοντας τα αντίγραφα του Legende που μας διατέθηκαν, με: α) την αρίθμηση του έργου στον κατάλογο εργογραφίας του συνθέτη, β) τη διαπίστωση της χειρόγραφης αναφοράς στην παρτιτούρα του Legende «Θρύλος-ΕΡΤ, Σουϊτα Νο.1 για Βιολί, διασκευασμένο για κοντραμπάσο, Μέρος Β’, Θέμης Μόρος, Έργο----» (χωρίς αρίθμηση έργου), γ) τη σειρά αρίθμησης στον κατάλογο του συνθέτη των έργων: Σουίτα για Βιολί και Πιάνο (έργο 84), Scherzo για κοντραμπάσο και πιάνο (έργο 35) και τη χρονολόγησή του (Σεπτέμβριος 1942), εικάζεται, η μελωδική γραμμή του Legende να αφορούσε πρωτόλειο μουσικό υλικό προγενέστερης έμπνευσης του συνθέτη για το προσωπικό του όργανο, το βιολί. Ίσως η επιθυμία της εκτέλεσης του έργου από τον αρχικορυφαίο κοντραμπασίστα της Κ.Ο.Α. και καθηγητή της σχολής βαθυχόρδου του Ωδείου Αθηνών Ιωάννη Τζουμάνη (1887-1957), να αποτέλεσε το απαραίτητο έναυσμα για την οριστική τοποθέτηση του έργου για το κοντραμπάσο. Καθώς το αυτόγραφο βιογραφικό του συνθέτη δεν περιλαμβάνει περισσότερες λεπτομέρειες (τόπος, χρόνος και πλαίσιο εκτέλεσης, συνοδός πιανίστας) ούτε διατηρούνται σχετικά στοιχεία στο αρχείο του (πρόγραμμα, δημοσιεύματα – κριτικές στον ημερήσιο τύπο), πιθανώς να αφορά άτυπη εκτέλεση. Υπό αυτή την έννοια, ως Α’ εκτέλεση του Legende τεκμηριώνεται αυτή της 5ης Φεβρουαρίου 1953 από το πρόγραμμα των διπλωματικών εξετάσεων κοντραμπάσου του Αλέξανδρου Τζουμάνη στο Ωδείο Αθηνών, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί βεβαίωση της πρώτης εν γένει εκτέλεσης έργου για κοντραμπάσο Έλληνα συνθέτη στην Ελλάδα και της υπόστασης της μουσικής δημιουργίας που τοποθετείται στα τέλη της τέταρτης δεκαετίας του 20ου αιώνα στην Ελλάδα. Η ενορχήστρωση του έργου για βιολί και ορχήστρα όπως και η ένταξή του ως 2ο μέρος της Σουίτας για βιολί και πιάνο (έργο 84), φαίνεται πως εκφράζει την αρχική επιθυμία του συνθέτη, ακολούθησε τη διαμόρφωση παρόμοιων συνθηκών, χωρίς όμως να έχει τύχει της εκτέλεσής της όπως προκύπτει από τον αυτόγραφο κατάλογο του συνθέτη. (απόσπασμα από Πολίτης, Ε., "Τα ανέκδοτα έργα των Ελλήνων συνθετών για κοντραμπάσο και πιάνο στην Ελλάδα του 20ου αιώνα", Διδακτορική Διατριβή, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Κέρκυρα, 2013, σελ.142-143).