Όπως και σε άλλα προγενέστερα έργα του, ο Δημήτρης Θέμελης φαίνεται να μην δεσμεύεται από τους κανόνες της δωδεκάφθογγης τεχνικής σύνθεσης, λ.χ το κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα (1981) ή το κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα (1994), έτσι και στο κοντσέρτο για κοντραμπάσο το κυρίως θέμα στηρίζεται σε δωδεκάφθογγη σειρά, στη συνέχεια όμως, η ευρηματικότητα και προσωπικότητα του συνθέτη φαίνεται να παίζει καταλυτικό ρόλο στη τελική διαμόρφωση του ελεύθερου χαρακτήρα του έργου, καθώς σύμφωνα με μαρτυρία του: Ο προγραμματικός τίτλος του κοντσέρτου «Το ταξίδι του Ικάρου» έχει συμβολική σημασία υποδηλώνοντας πέταγμα στους αιθέρες και πτώση, που είναι χαρακτηριστικά της τραγικής μοίρας του ήρωα Ικάρου.