Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο. Πήρε, επίσης, μαθήματα τραγουδιού από την Αργυρή Γκίνη και διεύθυνσης ορχήστρας από τους Ιβάν Μπούτνικοφ, Δημήτρη Μητρόπουλο, Διονύσιο Λαυράγκα, Αιμίλιο Ριάδη. Το 1928 ανέλαβε τη Μεικτή Χορωδία του Εθνικού Ωδείου. Συνδέθηκε στενά με τη ζωή και το έργο του Μανώλη Καλομοίρη. Πρωτοεμφανίστηκε ως αρχιμουσικός όπερας στο Δαχτυλίδι της μάνας (1933). Συνεργάστηκε με τον Εθνικό Μελοδραματικό Όμιλο. Με κρατική υποτροφία συνέχισε σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής του Βερολίνου (1938/40) στη διεύθυνση ορχήστρας, χορωδίας και όπερας (Φριτς Στάιν, Βάλτερ Γκμάιντλ), και στη σύνθεση (Χέρμαν Γκράμπνερ, Πάουλ Χέφερ, Μπορίς Μπλάχερ). Το 1940 διηύθυνε Το δαχτυλίδι της μάνας και Μαντάμα Μπαττερφλάι [Madama Butterfly] στη Λαϊκή Όπερα του Βερολίνου, και έργα Ελλήνων συνθετών στη Γερμανική Ραδιοφωνία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, διορίστηκε αρχιμουσικός στην ΕΛΣ (1940). Διηύθυνε 20 όπερες, τέσσερις οπερέτες και δύο χοροδράματα, σε 65 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών (1940/58, 1977). Ανέλαβε πρώτες παγκόσμιες ή/και ελληνικές παρουσιάσεις πολλών έργων. Συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες (Κώστας Πασχάλης, Μαρία Κάλλας, Ελένη Νικολαΐδου, Νίκος Μοσχονάς, Ενρίκο Μαϊνάρντι κ.ά.). Διηύθυνε ελληνικές ορχήστρες (ΚΟΑ, ΚΟΘ, Ορχήστρα ΕΙΡ) και παραστάσεις σε Παρίσι και Γερμανία (Κρατική Όπερα της Δρέσδης, Γερμανική Όπερα Βερολίνου, Ορχήστρα Γκεβάντχαους και Θέατρο Λειψίας). Διαφωνώντας με τη διοίκηση της ΕΛΣ, μετεγκαταστάθηκε στη Γερμανία, όπου διηύθυνε στην Κρατική Όπερα Βερολίνου, στον Ραδιοσταθμό RIAS και στην Όπερα Ντόρμουντ (1958/68). Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Ωδείου (1968/75), μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, της ΕΡΤ, της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού «Μαρία Κάλλας», του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Αθηνών και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της ΕΛΣ. Συνέθεσε έργα ορχηστρικά, φωνητικά, μουσικής δωματίου καθώς και σκηνική μουσική, που παρουσιάστηκαν σε Ελλάδα και Ευρώπη.