-
Στο φίλντισι κοµπολογάκι µου έβαλα φούντα µεταξένια,
ενώ εσύ για µένα αλάπη µου δε βάζεις στην καρδιά σου έγνοια
Ο καηµός µου χάντρα-χάντρα έγινε σαν το βουνό
δε λυπάσαι τέτοιον άντρα και µ’ αφήνεις να πονώ
Στο χέρι σου σου φοράς αµέθυστο µα εγώ µεθώ µε τ’ άρωµά σου
ας ήµουνα παιδί αναίσθητο να µη θυµάµαι τ’ όνοµά σου
Ο καηµός µου χάντρα-χάντρα έγινε σαν το βουνό
δε λυπάσαι τέτοιον άντρα και µ’ αφήνεις να πονώ
Θα βάψω µαύρη τη γραβάτα µου να ‘χει τα χρώµατα της λύπης
και θα τη βάζω µαυροµάτα µου από κοντά µου όσο λείπεις
Ο καηµός µου χάντρα-χάντρα έγινε σαν το βουνό
δε λυπάσαι τέτοιον άντρα και µ’ αφήνεις να πονώ
