Το παραπάνω ποίημα δίνεται από τον συνθέτη στο προλογικό σημείωμα της παρτιτούρας και συνοδεύει το έργο, πλαισιώνοντας προγραμματικά τον τίτλο του. Για να συνθέσει τη σκηνή του κυνηγιού ο συνθέτης χρησιμοποιεί τα όργανα για να δημιουργήσει διαφορετικές ηχοχρωματικές παλέτες. Το κοντραμπάσο με το μπάσο κλαρινέτο δίνουν την αίσθηση του μυστηρίου, με την οδηγία επάνω στην παρτιτούρα "επιθετικά, σαν διαφωνία" ("aggresive like arguing") να αποσαφηνίζει τον χαρακτήρα του ντουέτου: μία λογομαχία μεταξύ των δύο με έντονα ρυθμικά στοιχεία στο χαμηλότερο ρετζίστρο. Το φλάουτο και το βιολί πλαισιώνουν τον τσακωμό "πολύ εκφραστικά, σαν κλάμα" ("molto espressivo, like crying") προσθέτωντας το τραγικό στοιχείο της σκηνής του κυνηγιού. Το ρυθμικό στοιχείο επιστρέφει δυναμικά όταν τα κρουστά παίζουν μόνα τους για ώρα δημιουργώντας ένα ρυθμικό χαλί με συνεχείς αλλαγές μέτρων, και τα υπόλοιπα όργανα να επανέρχονται σταδιακά υπηρετώντας τους αρχικούς τους ηχοχρωματικούς ρόλους.