Τόσο στο θέμα όσο και στη βαθύτερη δομή του κομματιού δεσπόζουν οι σχέσης τρίτης, πλαισιομένες με γρήγορες και απρόσμενες αντιθέσεις ρυθμικές, αγωγικές, υφολογικές. Έχοντας ως εναρκτήριο μια ανοδική κίνηση δεκάτων έκτων, η οποία επανέρχεται σποραδικά μες στο κομμάτι, το αρχικό θέμα επαναλαμβάνει δύο φορές την χαρακτηριστική του μελωδία, όπου κυριαρχεί το διάστημα τρίτης και τα όγδοα παρεστιγμένα, διαχωρίζοντας τις δύο επαναλήψεις με ένα σύντομο αντιθετικό ως προς τον ρυθμό, το τέμπο, την άρθρωση και την δυναμική, μοτίβο. Οι δύο επαναλήψεις της μελωδίας απέχουν κατά μία κατιούσα τρίτη, διάστημα που χαρακτήριζει και το ίδιο το θέμα. Το θέμα θα περάσει πολλές φορές από το φλάουτο στο κοντραμπάσο και το αντίθετο, ενώ οι διαδοχικές του εμφανίσεις σχετίζονται κατά κύριο λόγο κατά μία τρίτη (σι ύφεση-σολ, σι υφεση-ρε, ντο-μι ύφεση).