Το έργο οργανώνει το φθογγικό του υλικό σε επαναλαμβανόμενες αρμονικές και ρυθμομελωδικές χειρονομίες και ostinati. Οι χειρονομίες αυτές συχνά βασίζονται σε συμμετρικά διατεταγμένες ημιτονιακές δομές, με περιστασιακές ολοτονικές, οκτατονικές και εξατονικές αναφορές. Βασικό χαρακτηριστικό του έργου είναι η δεξιοτεχνική γραφή και για τα τέσσερα όργανα, η οποία, ωστόσο, φαίνεται να χρησιμοποιείται ως μέσο εντατικοποίησης της εκφραστικής του δύναμης παρά ως αυτοσκοπός.