Μανούλα μου ο γιόκας σου
που έφυγε στα ξένα
βλέπει τη νύχτα μοναχός,
βλέπει τον πόνο μόνος,
τον λιώνει ο ξενιτεμός
και τονε δέρνει ο πόνος.

Μανούλα, μανούλα
μανούλα πού `ν’ ο γιόκας σου,
μανούλα, μανούλα,
πού `ν’ ο βασιλικός σου.
πού είναι τ’ αστέρια τ’ ουρανού,
πού είν’ η ζωή κι ο βιος σου.

Μανούλα στείλε τα πουλιά,
μανούλα στείλ’ τ’ αηδόνια,
να με ξυπνάνε την αυγή,
να `ρχονται στα όνειρά μου,
να μη με δέρνει η απαντοχή,
να `ναι βουνό η καρδιά μου.

Μανούλα, μανούλα
μανούλα πού `ν’ ο γιόκας σου,
μανούλα, μανούλα,
πού `ν’ ο βασιλικός σου.
πού είναι τ’ αστέρια τ’ ουρανού,
πού είν’ η ζωή κι ο βιος σου.