Κι αν γυρίζουµε ξενύχτηδες τα βράδια
κι αν ροµάντζες τραγουδάµε στα σκοτάδια
κι αν τα νιάτα µας τα κάναµε ρηµάδια
και µε πόνο τα ποτήρια µας ρουφάµ’
σερσέ λα φαµ, σερσέ λα φαµ

 

 

Κι αν η µοίρα µας ταράζει στα χαστούκια
κι αν στα µάγουλα το δάκρυ κάνει λούκια
κι αν τα τρώµε µέχρι φράγκο στα µπουζούκια
και στην ψάθα οι κακοµοίρηδες ψοφάµ’
σερσέ λα φαµ, σερσέ λα φαµ

 

Τα καρδιοχτύπια μου και τα ξενύχτια μου
μου `χουνε φάει τη ζωή μου τη μισή
μ’ έκανες παιδί του δρόμου
και στενάζω απ’ τον καημό μου
και για όλα φταις εσύ

Καρδιές φαρμάκωσα, ψυχές τσαλάκωσα
ίσως ακόμα κι ο Θεός να με μισεί
μα όσο και να μετανιώνω
κάθε κρίμα μου πληρώνω
και για όλα φταις είσ’ εσύ