"Quattro a Due", δηλαδή "τέσσερα επί δύο", και όντως συχνά τα τέσσερα όργανα του κουαρτέτου χωρίζονται σε δυάδες. Αρχικά ακούμε το ντουέτο πιάνο-κοντραμπάσο, λίγο αργότερα το βιολί με το μπαντονεόν, ενώ πιο μετά το πιάνο με το βιολί. Η πολυρρυθμία και η ατονικότητα, χαρακτηριστικά της γραφής της συνθέτριας, συνδυάζονται με το "tempo di tango", όπως αναφέρεται στην παρτιτούρα, δίνοντας σε σημεία την αίσθηση του αργεντίνικου χορού. Πιο ελεύθερα μέρη, όπως η έναρξη, το σόλο του πιάνο και κάποια μέρη του βιολιού με σύγχρονες τεχνικές και ιδιαίτερο ήχο αντανακλούν την εσωτερική αναζήτηση και τον στοχασμό, που επίσης χαρακτιρίζουν τη μουσική της Βασιλικής Φιλιππαίου.