Ο Γιώργος Δ. Κουλούκης γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1924 και έζησε εκεί ως έξι ετών. Ο πατέρας του καταγόταν από το Άργος και η μητέρα του από τον Ελλήσποντο. Το 1930 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Τρίπολη, όπου ο συγγραφέας έλαβε την εγκύκλια μόρφωση και κατόπιν σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της πόλης. Το 1952 διορίστηκε δάσκαλος και έκτοτε δίδαξε σε σχολεία της Λακωνίας και της Αττικής. Πέθανε τον Απρίλιο του 2003.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1957 με την ποιητική συλλογή Προσδοκίες, την οποία υπέγραψε με το ψευδώνυμο Γ. Φωτεινός. Ακολούθησαν τα ποιητικά έργα: Στην πίκρα και στην ελπίδα (1963), Της άνοιξης της πρώτης (1972), Της Ειρήνης (1976), Δάκρυ και φως (1981), Η συμφωνία της αυγής (1983), Δικά σας ολονών (1985), Αιμάτων και πηγών (1987), Τα παιδιά του κύματος (1988), Με λογισμό και μ’ όνειρο (1990), Θητεία στη δυνατότητα (1991), Έπαθλα δοκιμασίας (1992), Σταλάζον και ανυψούμενο (1993) και Ενάλια (1994). Τα ποιήματα του Κουλούκη μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα ιταλικά και τα αραβικά. Ποίησή του μελοποίησε ο Μ. Θεοδωράκης (7η Εαρινή συμφωνία, σε ποίηση Γ. Κουλούκη και Γ. Ρίτσου) και ο Θ. Μπακαλάκος. Ποιήματά του δημοσιεύθηκαν στην Νέα Εστία, την Επιθεώρηση Τέχνης και άλλα περιοδικά.
Ο στοχασμός του αποτυπώθηκε στα φιλοσοφικά και παιδαγωγικά του έργα: Νέα, ουσιαστική Λογική (1982), Η λογική της Ειρήνης (1984), Η Καινή Διαθήκη και η Αγωγή (1963) και Η αγωγή της απλότητος (1964). Τέλος οι άφθονες παιδαγωγικές μελέτες του Κουλούκη δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά Νέο Σχολείο, Επιστημονικό Βήμα Διδασκάλου, Το Σχολείο και το Σπίτι, Ελληνοχριστιανική Αγωγή και άλλα.