Ο Θεοδωράκης συνθέτει τα Έντεκα πρελούντια για πιάνο από τις 3 μέχρι τις 29 Ιουνίου του 1947. Δεντου μένουν όμως παρά λίγες μέρες εφήμερης ελευθερίας:

"Αυτό σημαίνει ότι, εάν δεν πήγαινα εξορία και συνέχιζα τη σύνθεση, η εξέλιξη της μουσικής μου - αν κρίνω από το έργο αυτό - θα ήταν πολύ διαφορετική".

Προσθέτει ακόμα:

"Ακούω σήμερα (1986) τα Έντεκα πρελούντια για πιάνο, γραμμένα στα 1947, λίγες εβδομάδες πριν με πιάσουν, και σκέφτομαι πόσο μπροστά κατόρθωσα τελικά να οδηγήσω τη μουσική μου έκφραση και τα εκφραστικά μου μέσα [...]. Ακούγοντας το έργο αυτό και τοποθετώντας το στην Αθήνα του 1947, θα κατανοήσετε την τραγική μοναξιά μου".

Ένα από τα πρελούντια το χρησιμοποίησε για Εισαγωγή στη Μαργαρίτα - Μαργαρώ.