Η ζωή στην περιοχή της Θέρμης ξεκινάει από τη νεολιθική  εποχή (5.000 π.X.). Οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν αποδείξει τη συνεχή κατοίκηση της περιοχής κατά τη διάρκεια όλων των προϊστορικών χρόνων και της ιστορικής περιόδου μέχρι σήμερα.

Ευρήματα των ανασκαφών του νεκροταφείου δείχνουν ότι κατά την περίοδο των αρχαίων χρόνων και της κλασσικής αρχαιότητας, στα όρια του σημερινού οικισμού της Θέρμης, είχε αναπτυχθεί μια σημαντική αρχαία πόλη.

Στους παλαιοχριστιανικούς και βυζαντινούς χρόνους   η Θέρμη που ονομαζόταν τότε Σέδες, ήταν πλούσια αγροτική περιοχή και χρησιμοποιήθηκε για την εγκατάσταση μετοχίων αυτοκρατορικών μονών.

Από το 1906 άρχισαν να εγκαθίστανται στην περιοχή πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία, τη Μικρά Ασία, τη Θράκη και τον Καύκασο. Το μεγάλο κύμα προσφύγων ήρθε μετά το 1920 από τον Πόντο, οπότε έφθασαν και Βλάχοι και Σαρακατσάνοι.

Το 1994 η Κοινότητα Θέρμης αναγνωρίζεται σε  Δήμο ενώ το 1998 με την εφαρμογή του Νόμου «Καποδίστριας» συνενώνεται με τις κοινότητες Ν. Ραιδεστού, Ταγαράδων και Ν. Ρυσίου.

Σήμερα η έχει εξελιχθεί σε διοικητικό, πολιτιστικό και αθλητικό κέντρο της ανατολικής περιφέρειας και έναν πόλο έλξης για αναψυχή για όλη την Μείζονα Περιοχή Θεσσαλονίκης.

Παράλληλα, αποτελεί κέντρο οικιστικής ανάπτυξης και κάλυψης τριτογενών δραστηριοτήτων  υψηλού επιπέδου, με παράλληλη ένταξη και των τριών τομέων παραγωγής.