Ο Βύρων Κολάσης Κωνσταντίνου (1921 - 17 Απριλίου 1999) ήταν Έλληνας μουσικός, διευθυντής ορχήστρας και συνθέτης. Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε σε ηλικία 16 χρονών. Διετέλεσε διευθυντής της ραδιοφωνικής συμφωνικής ορχήστρας Αθηνών από το 1941 και διευθυντής της κρατικής ορχήστρας από το 1946. Διαπρεπής Έλληνας βιολιστής, αρχιμουσικός, πιανίστας, καθηγητής και συνθέτης. Πρόκειται για μία από τις πιο ταλαντούχες προσωπικότητες της μουσικής μας Ιστορίας (κάποτε το όνομά του ήταν συνώνυμο του ελληνικού βιολιού...). Γεννήθηκε στην Αντιγόνη των Πριγκιποννήσων, από γονείς καταγόμενους από την Τραπεζούντα. Σε ηλικία 3 ετών ήρθε οικογενειακώς στην Αθήνα και 6 ετών άρχισε βιολί. Όντας "παιδί-θαύμα", εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε συναυλία σε ηλικία 9 ετών (Θέατρο "Κεντρικό") και σε ηλικία 10 ετών ήταν στα πρώτα βιολιά της Συμφωνικής Ορχ. του Ωδείου Αθηνών(!). Σπούδασε βιολί με τον Ι. Μπουστίντουι (Ωδείο Αθηνών), αποφοιτώντας το 1938 με Α' βραβείο παμψηφεί. Αμέσως άρχισε να δίνει συναυλίες, στην Ελλάδα, και στο εξωτερικό, ενώ αργότερα σπούδασε σποραδικά στη Scuola Cantorum των Παρισίων (1946-51) παίρνοντας δίπλωμα φούγκας και διεύθυνσης ορχήστρας. Από το 1941, καθηγητής βιολιού και μουσικής δωματίου στο Εθνικό Ωδείο. Από το 1943, διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας. Από το 1949, εξάρχων βιολιστής τόσο της ΚΟΑ (παραιτήθηκε στις 8.4.1968) όσο και της ΕΛΣ. Το 1954 ιδρύει και κατά καιρούς διευθύνει την "Ορχήστρα Δωματίου Αθηνών" ή "Καμεράτα Αθηνών" (με πολλές εμφανίσεις στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στο εξωτερικό). Από το 1960, διετέλεσε αρχιμουσικός της Αυλής (ώς την κατάργησή της θέσης) και από το 1982 καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Ωδείου. Στους μαθητές του και οι (αλφαβητικά): Φώτης Ευστ. Βλάχος, Βάγιας Δεληγιάννης, Γερτρούδη Δούνια, Δάφνη Ζαφειρακοπούλου, Μανώλης Καζαμπάκας, Στέλιος Καφαντάρης, Κυριάκος Πάτρας, Ξένη ακελλαρίου,Σάμος Θώμας ,Γιώτα Σαραβάλου, Tιτίκα Χαλκουτσάκη, κ.ά.). Από το 1978 (ώς το 1987) κατείχε τη θέση του 1ου αρχιμουσικού της ΚΟΑ. Ως 1ος αρχιμουσικός της ΕΛΣ (1965-1981) διηύθυνε δεκάδες παραστάσεων αρκετών έργων του ρεπερτορίου. Μεταξύ αυτών, αναφέρουμε και το ανέβασμα των ελληνικών έργων: "Ηρώ και Λέανδρος" (1970), "Κων/νος Παλαιολόγος" και "Το Δαχτυλίδι της μάνας". σχολήθηκε και με τη σύνθεση έργων μουσικής δωματίου, όπως: "Σονάτα αρ. 1 για βιολί και πιάνο" (1951), "Σονάτα αρ. 2" (1958), "Κουαρτέτο για έγχορδα" (1959), κ.λπ. Έχει εμφανιστεί σε πολλές ξένες χώρες (Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Σουηδία, Βέλγιο, Ρουμανία, Βουλγαρία, τέως Σοβιετική Ένωση, τέως Γιουγκοσλαβία, Αίγυπτο, Τουρκία, κ.λπ.). Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνισμού Τραγουδιστών Όπερας στη Σόφια (1963). Έχει τιμηθεί με πλήθος διακρίσεων, όπως: τον Ταξιάρχη Γεωργίου Α' και τον Ταξιάρχη του Φοίνικα, τον Χρυσό Σταυρό Αγίου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, τα διάσημα του αξιωματικού της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, κ.λπ. Προικισμένος με σπάνια μουσικά χαρίσματα (τόσο ως βιολιστής όσο και-κατόπιν-ως μαέστρος) και διαθέτοντας ίσως το καλύτερο "μουσικό αφτί" που εμφανίστηκε στη χώρα μας, αυτοδίκαια κατατάσσεται στους μεγάλους της Ελληνικής Μουσικής, με διεθνή ακτινοβολία.